ağlamaklı günler dilediler

kapitalistin sosyaliste, erkeğin kadına, büyüğün küçüğe, hırsızın ev sahibine zulmü bide insanın insana zulmü. burdaki insan insan değil zaten, ama neden böyle demişler. ya çok iyi niyetli biri söylemiş bunu ve zulmedeni insan yerine koymuş, yada zulmedenin ta kendisi atmış bu "insanın insana zulmü" nü.

insan olmaktan çıkılır mı? insan hırkası giyilir mi? ve daha bi çok soru sorulabilir. ama benim sorunumu çözmeye yetmez. ufak hesaplar peşinde koşan üç beş adam yüzünden, kıçını koyduğu koltuğa daha da bi yerleşmek için o koltuğu iyice yükseldenlerden midem bulandı. ve bugün kendimi çook ama çook yalnız hissettim.

kula kulluk etmeyi marifet bilenler meğerse sarmışlar dört bir yanımızı.
şu yazıyı okuyan "ne demeye çalışıyo ki" diyordur içinden.
kıssadan hisse; dünya hiç te iyi bi yere gitmiyor. helede benim dünyamm...